ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ-ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Αγαπώντας πολύ τον δάσκαλο Φρόυντ ανακάλυψα οτι κάθε πάθηση έχει τα συμπτώματά της απο την παιδική ηλικία.Στην προκειμένη περίπτωση η πάθηση καθημερινότητα δεν είχε ποτέ παιδική ηλικία καθώς ο χρόνος ως μέτρο της ζωής και κατεπέκταση η καθημερινότητα που είναι υποδιαίρεση του χρόνου δεν έχει πρώιμη η όψιμη περίοδο έχει όμως συμπτώματα τα οποία είναι αντιληπτά σε όλους και πρώτο και καλύτερο ανέκαθεν στην κλασσική ιστορία της ανθρωπότητας Η ΑΝΕΧΕΙΑ.Η ανέχεια είναι φαινόμενο το οποίο ποτέ μα ποτέ δεν εξαλείφθηκε και μου κάνει πραγματικά εντύπωση πως τελικά ορίζεται η ανέχεια που στις μέρες μας αποκαλείται ευπρεπώς ως οικονομική κρίση.
Ας αρχίσουμε λοιπόν από μια θεμελιώδη διαπίστωση η ανέχεια δεν είναι αντικειμενικό μέγεθος ο καθε ανθρωπος την αντιλαμβάνεται ειτε με υποκειμενικά κριτήρια είτε με ταξικά όπως θα ελεγαν οι αγαπημένοι μου μαρξιστές.Είναι μία κατάσταση που λίγοι απο εμάς δεν την έχουν νιώσει.Μερικές φορές αποκτά τις ιδιότητες της ενέργειας καθότι αλλάζει μορφές αλλα πάντοτε διατηρείται ακέραιη,δεν πεθαίνει ποτε παρά μόνο γεννιέται και μεταβιβάζεται με καθολικλη διαδοχή σύμφωνα με τους συνάδελφους μου.Αυτοί που την βιώνουν δεν την αναφέρουν ποτέ αυτοι που την φοβούνται την αναπαράγουν συνέχεια και μαλιστα σαυτο βοηθάνε και τα λειτουργικά συστήματα των καναλιών όπως συνηθίζω να τα ονομάζω εννοώντας πάντα τα παραθυρα
Αν συνεχίσω υπάρχει μια ακατάσχετη παθολογία σχετικα με το σύμπτωμα της ανέχειας-οικονομικής κρίσης παθολογία που δεν έχει την αντιμετώπιση και τον σεβασμό που δείχνει ο ιατρός στον ασθενή που μόλις έχει δώσει το φακελάκι,ωστόσο ποιά είναι η αξιοπρέπεια που παρέχει πια η πολυπόθητη για όλες τις γενιές Χάρτα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων το σύνταγμα και όλοι αυτοί οι θεσμοί που πλαισιώνουν το ανθρώπινο γένος?Γιατί τί μας έμεινε ρε παιδιά μια γ......... αξιοπρέπεια μόνο και αυτή με τους κανόνες της ηθικής που μας δίδαξαν οι κεφαλαιοκράτες φιλόσοφοι του 19 ου αιώνα γιατί ο Μαρξ ευτυχώς δεν μίλησε ποτέ για αξιοπρέπεια!!!!